Ondorioak eta ikasitakoak
Azken asteotan, Gasbiko taldekide guztiak irakasle
batekin elkarrizketa izan dugu, guztiok elkarrizketa horiek komentatu eta hausnartu
ostean, laurok elkarrizketetan komunak diren zenbait gauza aditu ditugu eta ondorio batzuk atera
ditugu, zertan formatu behar garen eta zeintzuk diren ikasi ditugun gauzarik
garrantzitsuenak, bestak beste.
Hasteko,eta elkarrizketen ondorioak azaltzeko, guztiok zeran kointiditu dugu: Irakasle guztiek
komentatu digute, formakuntzaz aparte, beste gaitasun batzuk eduki behar direla. Pazientzia
irakaskuntzan eduki behar den gaitasunik garrantzitsuena da baina hori neurtzen
ere jakin behar da. Bestalde, irakasle on batek irakasten jakin behar du, hau
da, titulu batek ez du neurtzen irakaslearen kategoria. Hori da irakasle on
batek izan behar duena, pazientzia izatea, jakitea eta dakiena irakasten eta transmititzen
jakitea. Horregatik esan digute, gogoa pentsatzen dugun baino eragin gehiago
daukala irakaskuntzan, ikasleek irakaslearen umorea eta gogoak nabaritu egiten baitituzte,
beraz, umore eta gogo onak eraman behar dira klasera, eta arazoak etxean utzi.
Bestalde, irakasleak arreta piztu digun zerbaitetan
bateratu dira, gaur egun irakasle izateko ematen den formakuntzan hain zuzen.
Gaur egun irakasle formakuntzaren urteak igo dira(lehen 3 ziren eta orain 4)
eta teoria gehiegi ematen da. Klaseak dinamizatu beharra dagoela ezan digute,
lan praktiko gehiago edota esperientzia igotzen duten gauza gehiago bidali
beharko liratekeela, horiek baitira, azken finean, errealitatera hurbiltzen
gaituztenak eta ez liburu “tocho” bat, gero ikasitako guztia ahazteko eta
aplikatu ezin izateko. Zehaztuta, guztiek esan ziguten eskarmetua “irakasle”
hoberena zela, baina formakuntzak ere laguntzen duela, beraz, gero eta
formakuntza hobeagoa orduan eta ikasketa errazagoa.
LOMCE-ri buruz ere, laurak hitz egin genuen eta haiei
iritzia eskatu genien, hurrengoa esan ziguten: Diskriminazio hutsa zela eta
atzerapen nabarmen bat, ikastea gehiago kostatzen zitzaien umeentzat(adimen banaketa).Gainera,
LOMCE-n errekorteak zirela eta, ume
askok liburu gabe zeudela eta, baten kasuan, ikastetxean beste urteko ikasleen liburuak ikasle berriei pasatzeko sistema bat antolatu
zuten. Bekak murriztu dituztelako ondoriozta daiteke hori, ume askok eskolako
materiala erosteko bekak behar baitzituzten.
Gurasoekin eta familiekin irakasleak erlazio ona izan behar zutela kontatu ziguten, batez ere umearen onerako.Kultura eta erlijio desberdinak daude, horrexegatik gurasoekin hitz egitea eta umea ezagutzea ezinbestekoa da, haren beharrei hobeto erantzuteko. Gainera, irakaslea laguntza etxean zein klasean eman behar du, adibidez, etxean arazoak dituen neska batek klasean ez du errendimentu normala izango, beraz, gurasoekin hitz egin beharko luke.
Irakastea ez da erraza, ez da bakarrik liburu bat hartu eta
azaltzea , baizik eta eguneroko arazoak identifikatzea eta laguntza eskaintzea
ere dakar. Irakasle batek ikasleak ezagutu behar ditu, haien arazoak, haien familiak…eta
ezagutza horietaz abiatu ume bakoitzari laguntzarik egokiena bilatzeko eta
eskaintzeko. Irakasleek hau guztia esanda, ondorio batera heldu ginen: Ikasle
guztiak ez dira berdinak, eta hori dibertsitatea da, errealitatea. LOMCE-K egin
nahi duena dibertsitate hori apurtzea da, gizartea bi mailatan banatzea,
dirudunak eta azkarrak eta pobreak eta motelak.
Laburbilduz,ideia hauen guztien ondorioz, konturatu gara irakasle ona izatea kostatu egiten dela, pazientzia,
bokazioa, jakintasuna eta jakiten dena irakasten jakitea inplikatzen baitu. Egoera
eta ikasle bakoitzari egokitzea ezinbestekoa da, garapena aurrera eramateko,
zeren eta, ikasleak ez baitatoz jakinda eta guk gara jakintza hori sustatu eta motibatu
behar ditugunak.